بیماری مننژیت چیست؟
مننژیت یک اصطلاح چتر مانند است که به معنی التهاب مننژ، لایههای محافظ غشایی است که مغز و نخاع را میپوشاند. همچنین میتواند به التهاب فضای پر از مایع بین مننژ اشاره داشته باشد.
در این مقاله از مقالات مغز و اعصاب دکتر محمد صادقی با این بیماری آشنا می شویم.
چندین نوع مختلف مننژیت وجود دارند و بعضی از آنها بسیار خطرناک تر از سایرین هستند. اکثر موارد مننژیت با شیوع همراه نیست و انواع مختلفی از میکروبها از جمله ویروسها و باکتریها وجود دارند که میتوانند باعث ایجاد این نوع التهاب شوند.
انواع بیماری مننژیت از نگاه دکتر محمد صادقی
مننژیت باکتریایی
مننژیت باکتریایی نادر است، اما اغلب شدید و گاهی تهدید کننده زندگی است. این بیماری اغلب به صورت عفونت تنفسی آغاز میشود و سپس به مغز منتقل میشود. دو نوع رایج مننژیت باکتریایی، مننژیت مننژوکوکی و مننژیت پنوموکوکی است.
مننژیت مننژوکوکی، که ناشی از باکتری نایسریا مننژیتیدیس (Neisseria meningitides) است، بیش از بزرگسالان، کودکان و نوجوانان را تحت تأثیر قرار میدهد. گذراندن وقت یا زندگی در محلههای نزدیک با افراد دیگر، مانند اتاقهای خوابگاه، مراکز مراقبت روزانه یا سربازخانهها، میتوانند خطر ابتلا به مننژیت باکتریایی و ویروسی را در دیگران افزایش دهند. مننژیت پنوموکوکی، که ناشی از باکتری استرپتوکوک پنومونیه است، اغلب در بزرگسالان مسن رخ میدهد. (این نوع باکتریها باعث ذات الریه نیز میشوند).
مننژیت ویروسی
مننژیت ویروسی شایعترین و کمخطرترین نوع این نوع بیماری است. این بیماری اغلب توسط گروهی از ویروسها شناخته میشود که به آنترو ویروسها معروف هستند، اما همچنین میتواند توسط ویروسهایی مانند تبخال، ویروس نیل غربی و HIV ایجاد شود.
ویروسهای انتروویروس در دستگاه گوارش ساکن هستند و به ما کمک میکنند تا ایمنی بدن را در برابر عفونت ایجاد کنیم. اما وقتی ایمنی ما به خطر بیفتد، آنها اغلب میتوانند علائمی شبیه آنفولانزا و سرماخوردگی را ایجاد کنند.
انتروویروسها از طریق سرفه، عطسه و دستهای شسته نشده به راحتی از فردی به فرد دیگر منتقل میشوند. بیشتر افرادی که به ویروس انتروویروس آلوده میشوند، به مننژیت مبتلا نمیشوند. قرار دادن دستها هنگام سرفه یا عطسه روی دهان و شستن مرتب دستها میتواند از شیوع این ویروسها یا ویروسهای دیگر جلوگیری کند.